ارزهای کالایی ارزهایی هستند که اقتصادشان با کالایی خاص ارتباط تنگاتنگی دارد . از مهم تری ارزهای کالایی برای معامله گران دلار کانادا ، دلار استرالیا و دلار نیوزلند می باشد .

دلار کانادا (CAD)

ارزش دلار کانادا نسبت به دلار آمریکا با قیمت کالاها از جمله نفت ارتباط زیادی دارد. مناطق وسیع نسبتاً بکر کانادا به معنای سرشار بودن این کشور از منابع طبیعی مانند چوب و سوخت است. اقتصاد کانادا به شدت متکی به تولید و فروش کالا است. به عنوان مثال نفت و سوخت بیشترین سهم صادرات کشور را تشکیل می دهند. در نتیجه، قیمت نفت عامل اصلی در  اقتصاد این کشور است و معامله گران با تحلیل قیمت نفت ، پوزیشن های معاملاتی خود را بر روی این جفت ارز تنظیم میکنند .معامله این جفت ارز به تجارت “لونی” نیز معروف است.

معمولا حدود 70 درصد صادرات کانادا به ایالات متحده انجام می شود.

دلار استرالیا (AUD)

معامله دلار استرالیا به نرخ مبادله دلار آمریکا نیز به عنوان معامله اوسی شناخته می شود. استرالیا فراوان ترین صادرکننده جهانی ذغال سنگ و سنگ آهن است. استرالیا همچنین دارای مناطق وسیعی از مناظر طبیعی سرسبز است و یکی از غنی ترین منابع در جهان است. این کشور همچنین صادرات نفت و طلا دارد و بنابراین، واحد پول آن به شدت به قیمت این کالاها وابسته است.

استرالیا یکی از بزرگترین مشتری های صادراتی کشور چین است که به معامله گران این بینش را می دهد که هر چه اقتصاد چین بزرگتر بشود تاثیر مستقیم بروی بازار استرالیا خواهد داشت.

دلار نیوزلند (NZD)

نیوزیلند بزرگترین صادر کننده شیر خالص در جهان است و به دنبال آن محصولات لبنی، گوشت و پشم نیز از جمله صادرات این کشور می باشد.
نیوزیلند ارتباط تنگاتنگی با طلا دارد و در برابر حرکت قیمت آن واکنش نشان می دهد. معامله دلار نیوزیلند به دلار آمریکا به عنوان معامله “کیوی” نیز شناخته می شود.

همچنین تقاضای کیوی به این معنا است که نیوزیلند به طور معمول نرخ بهره بالاتری نسبت به بسیاری از کشورهای دیگر دارد. در نتیجه ، سرمایه گذاران غالباً پول خود را به سمت این کشور می فرستند تا بازده بیشتری کسب کنند. برخی از این سرمایه گذاران ، پول را در کشورهایی با نرخ بهره پایین مانند ژاپن قرض می کنند و وجوه وام گرفته شده (از ین ژاپن) را به NZD تبدیل می کنند تا در بانک های نیوزلند سرمایه گذاری کنند. این فرآیند تأمین اعتبار سرمایه گذاری از طریق استقراض از کشوری با بازده کم برای سرمایه گذاری در کشوری با بازده بالاتر ، تجارت حامل ارز نامیده می شود.